Стр. 98 - Azərbaycan xalçaları

96

belə sənət nümunələrinin alqı-satqı predmetinə

çevrilməsinə qarşı olduğunu nümayiş etdirir. Fərruxi

Əli Təbrizlinin həyata baxışı bu cür olub.

Eldar Fərruxi deyir ki, atası o dövrün elitasına çox

yaxın bir şəxs olub, həmişə tanınmış ziyalılarımızla

oturub-durub: əsasən də yazıçı və şairlərlə. Fərruxi

Əli Təbrizlinin Ağdamdakı evi daim qonaq-qaralı

olub. Bu evdə kimlər olmayıb – xalq şairləri Söhrab

Tahir, Məmməd Araz, Xəlil Rza Ulutürk, Bəxtiyar

Vahabzadə, Famil Mehdi, Hüseyn Arif. Onun dost

olduğu, ünsiyyət qurduğu insanların siyahısı heç də

bundan ibarət deyil. Fərruxi Əli Təbrizli ağdamlı zi-

yalılar – tanınmış alim Xudu Məmmədovla da yaxın

dost olub. Ağdamlı digər ziyalılar Zeynal müəllim,

Xəlil müəllim də daim onun ziyarətçiləri olublar.

Ümumiyyətlə, o dövrdə paytaxtdan Ağdama

qonaq gələn tanınmış insanların, sənətkarların

əksəriyyəti Fərruxi Əli Təbrizlinin qonağı olmağa üs-

tünlük veriblər. Ən çox görüşdüyü insanlar isə xalq

yazıçısı Mirzə İbrahimov, şair Nəriman Həsənzadə,

Cəmil Əlibəyov olub. Eləcə də məşhur sənət adam-

ları – Lütfəli Abdullayev, Rübabə Muradova, Sara

Qədimova tez-tez Fərruxi Əli Təbrizlinin qonağı

olublar.

Eldar Fərruxi deyir ki, Ağdamda onların evi kol-

xoz bazarının yaxınlığında yerləşirmiş. Şəhərdə bu

ünvanı tapmaq üçün heç vaxt əziyyətə qatlaşmaq

lazım gəlməyib. Çünki Təbrizli Əli Fərruxinin evini

Ağdamda hər kəs tanıyırmış. Bu da təsadüfi deyil-

miş, çünki bu əməlisaleh insan öz xeyirxah əməlləri

ilə bütün şəhər camaatının işinə yarayıb. Hamı da

Fərruxi Əli Təbrizliyə böyük ehtiram və sevgi ilə ya-

naşıb. O, bu ehtiramı, bu sevgini xeyirxah əməlləri,

hər kəsə açıq süfrəsi ilə qazanıb. Eldar Fərruxi deyir

ki, Ağdamda xeyir-şər məclisləri üçün istifadə olu-

nan ilk səyyar mağarı atası düzəltdirib: ”O bu mağa-

rı hamıya təmənnasız verirdi; qab-qacaq, stol-stulu

da eləcə”.

Xalçaçılıq sənətində böyük uğurlar qazanması-

na, bütün respublikada tanınmasına, günün xoş

keçməsinə rəğmən, Təbriz həsrəti bir an da olsun

Fərruxi Əli Təbrizliyə rahatlıq vermir. Bu nisgil

ona o qədər güc gəlir ki, sovet hökumətinin qılın-

cının dalı da, qabağı da kəsən bir vaxtda “Naxçı-

van” qəzeti redaksiyasına cəsarətli bir məktub yazır.

Həmin məktubda Fərruxi Əli Təbrizli qəzetdən belə

bir xahişdə bulunur ki, Naxçıvan Təbrizlə, İran-

la həmsərhəddir, mənə bir ovuc torpaq gətizdirin,

öləndə övladlarım doğulduğum Təbriz torpağı-

nı mənim gözlərimə töksünlər. Bu hadisə bir daha

göstərir ki, Fərruxi Əli Təbrizlinin ürəyi daim Vətən

həsrətilə döyünüb. Ömrünün son çağlarında ən bö-