170
Məfrəş üzünün bədii quruluşu ara sahədən və haşiyə
hissəsindən ibarətdir.
Qaşqayların qədim inanclarından irəli gələn simvollar
və işarələr bütün xalça məmulatlarında öz əksini tapır-
dı. Bu məfrəşin naxış həllində də onların həyata baxışı,
ətrafda baş verənlərin obrazlı ifadəsi öz əksini tapmış-
dır. Qaşqay kişiləri yaxşı at çapır, ox atır və fərqli pa-
paqları ilə tanınırlar. Qadınları isə bir-birindən əlvan,
rəngbərəng donları, arxalıqları və ləçəkləri ilə seçilirlər.
Bu geyimlərdəki gözoxşayan naxışlar, parlaq rənglər
qaşqayların təbiətdən ilhama gələrək, bir-birindən fərqli
nümunələr yaratdığına işarədir. Onlar köç zamanı yığ-
dıqları bitki və böcəklərdən əlvan boyalar hazırlayır, qo-
yun yununu və ipləri bu boyalarla boyayırlar. Ona görə
də toxuduqları xalçalar bütün dünyada məşhurdur.
Sürməyi yerlikli ara sahənin mərkəzində zoğa-
lı rəngli həndəsi göl yerləşdirilmişdir. Gölün forma-
sı səkkizguşəli ulduza bənzəyir. Gölün daxilində ağ
rəngli “qarmaqlı” elementi vardır. Qarmaqlı elementin
zoğalı rəngli yerliyində sürməyi, mavi, zoğalı rəngli
səkkizləçəkli həndəsi gül, gülün ləçəklərində isə kiçik
ölçülü romblar işlənmişdir. Xalçalarda belə kiçik romb-