6
rol oynayırdı. Türk etnosları Azərbaycan dövlətçiliyinin və
ölkənin müstəqillik ənənələrinin qorunub saxlanmasında
da aparıcı rol oynayırdılar.
VII əsrdə islam dininin qəbul olunması ilə Azərbaycanın
tarixi müqəddəratında əsaslı dönüş yarandı.
İslam dini vahid xalqın təşəkkülünə güclü təkan verdi,
bu prosesin sürətlənməsinə həlledici təsir göstərdi. Türk
və qeyri-türk etnosları arasında dini birliyin yaranması
onların yayıldığı bütün Azərbaycan ərazisində vahid adət-
ənənələrin təşəkkülünə, qaynayıb-qarışma prosesinin daha
da dərinləşməsinə səbəb oldu.
Bununla belə, təkallahlı dinlərə sitayiş edənləri müsəl
manlaşdırmaq islamın prinsiplərinə zidd olduğu üçün
ərəb işğalları dövründə Albaniyanın xristian əhalisi islam
dininin təsir dairəsindən kənarda qaldı. Beləliklə, ölkədə
dini ayrılıq baş verdi: çoxluq təşkil edən və ölkənin bütün
ərazisinə yayılmış olan türk-müsəlman əhali, o cümlədən
islam dinini qəbul etmiş albanlar; bir də azlıq təşkil edən
və əsasən, Şimali Azərbaycanın qərb bölgələrində yaşayan
xristian əhali, o cümlədən islam dinini qəbul etməmiş al
banlar.
Xilafət dağıldıqdan sonra - IX əsrin
ortalarından Azərbaycanın
qədim
dövlətçilik ənənələri yenidən dirçəldi.
Azərbaycanda yeni siyasi dirçəliş baş
landı: islam dininin yayılmış olduğu
Azərbaycan torpaqlarında Sacilər, Şir
vanşahlar, Salarilər, Rəvvadilər, Şədda
dilər dövlətləri yarandı.
Bəhs olunan dövrdə Azərbaycanın
şimal-qərbində-islamın sərhəd şəhəri
olan Tiflisə qədərki Azərbaycan tor
paqlarında isə Şəki dövləti meydana
gəldi. Şəki hakimləri Albaniya hökm
darı titulunu daşıyır və Albaniya döv
lətinin varisləri kimi çıxış edirdilər. Şə
kidən qərbdə paytaxtı Tiflis olan daha
bir müsəlman dövləti - Tiflis müsəlman
əmirliyi də vardı.
Müstəqil dövlətlərin yaranması nə
ticəsində siyasi, iqtisadi və mədəni
həyatın bütün sahələrində oyanış baş
verməkdə idi. Azərbaycan tarixinin İn
tibah dövrü başlanırdı.
IX əsrin 70-ci illərinin sonlarından
başlayaraq yarım əsrdən çox davam
edən bir tarixi dövr ərzində (879-941)
Azərbaycan torpaqlarının hamısının
vahid Azərbaycan türk dövlətinin -
Sacilər dövlətinin tərkibində olması
bütün ölkə miqyasında iqtisadi və mə
dəni əlaqələrin daha da dərinləşmə
sinə, etnik fərqlərin aradan qalxması
və vahid Azərbaycan türk xalqının
formalaşması prosesinin daha da sü
rətlənməsinə müsbət təsir göstərdi.
Sacilər dövləti özünün ən qüdrətli
çağlarında Zəncandan Dərbəndə, Xə
zər sahillərindən Ani və Dəbil şəhər
lərinə qədər geniş əraziləri əhatə edir
di. Bütün Azərbaycan torpaqları Sacilər
dövlətinin tərkibinə daxil idi.
Məhz bu dövrdə Azərbaycan və ümumtürk ədəbiyyatı
nın şah əsəri olan “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanları, demək
olar ki, bütün Azərbaycan torpaqlarında yayıldı.
XI əsrdə bu torpaqlar səlcuqlar tərəfindən tutulmuşdu.
Səlcuq dövləti zəiflədikdə Azərbaycanda yeni bir dövlət-
Atabəylər (Eldənizlər) dövləti (1136-1225) meydana gəl
mişdi. Qərbi Azərbaycan bu dövlətin tərkibinə daxil idi.
Qərbi Azərbaycan torpaqları monqol hakimiyyəti döv
ründə (XIII-XIV əsrlərin ortaları) və XIV əsrin II yarısı və
XV əsrin əvvəllərində inzibati cəhətdən Arran əyaləti və Şə
rur vilayətinə daxil idi.
XV əsrin əvvəllərində yaranmış Qaraqoyunlu dövləti
(1410-1468) inzibati-ərazi bölgüsündə müəyyən dəyişiklik
edir. Qərbi Azərbaycanın şimal-qərb hissəsi Qarabağ, cə
nub qərb hissəsi isə yeni təşkil edilmiş Çuxursəd əyalətinin
tərkibində daxil olur. Bu zamandan başlayaraq ta İrəvan
xanlığının Rusiya imperiyası tərəfindən işğalınadək Çu
xursədin, sonralar isə İrəvan xanlığını idarə edən türk-mü
səlman hakimlərin adları da məlumdur. Qaraqoyunlular
dövründə əyaləti Əmir Səəd (XIV əsrin axırı - 1410), onun
oğlu Pir Hüseyn (1410-1420), Pir Hüseynin oğlanları Pir
Daş tikilisinin qalıqları. E.ə. II minillik.
Zəngəzur mahalı, Sisyan, Qoşundaş.