10
İrəvan xanlığı
Qərbi Azərbaycanda ilk müstəqil
Azərbaycan dövləti
İrəvan əyaləti və Naxçıvan sancağı.
1728-ci il.
İrəvan xanı
Həsən xan Qacar.
1827-ci il.
Azərbaycan dövləti olan İrəvan xanlığını Azərbaycanın dövlət ida
rəçiliyi tarixində mühüm rol oynamış məşhur Qacarlar adlanan türk
sülaləsindən olan xanlar idarə etmişlər. Xanlığın bütün idarəçilik sis
temi, ictimai, siyasi, mədəni və təsərrüfat həyatı, burada yaşayan əha
linin məişət mədəniyyəti Azərbaycanın min illər boyunca davam et
miş ümumi tarixi inkişaf sisteminin ayrılmaz tərkib hissəsi idi. İrəvan
xanlığı öz inkişaf xüsusiyyətlərinə görə həmin dövrdə mövcud olmuş
digər Azərbaycan xanlıqlarından heç nə ilə fərqlənmirdi.
İrəvan xanlığının ərazisində tarix boyu Azərbaycan xalqına məxsus
çoxsaylı yaşayış məskənləri - kəndlər, şəhərlər salınmış, minlərlə tarixi
abidələr - qalalar, məscidlər, minarələr ucaldılmış, karvansaralar, ha
mamlar inşa olunmuşdu. Bölgədəki bütün yer adları - toponimlər Azər
baycan xalqına məxsus idi. Bu inkarolunmaz həqiqəti hətta erməni
mənbələri də təsdiq edir. Xanlığın ərazisində saysız-hesabsız qədim
oğuz-türk qəbiristanları və bu qəbiristanlarda Azərbaycan xalqına
məxsus külli miqdarda qoç heykəlləri, qəbirüstü abidələr vardı. Bütün
bunlar Azərbaycan xalqının maddi mədəniyyət möhürləri idi…
İrəvan xanlığı Ağrıdağ düzənliyi, Göyçə gölü hövzəsi və Araz ça
yından cənub-qərbə doğru uzanan Qərbi Azərbaycan torpaqlarını əhatə
edirdi. Azərbaycanın şimal-qərbində yerləşən bu xanlıq paytaxtı İrəvan
şəhəri olmaqla inzibati cəhətdən 15 mahala bölünürdü: Qırxbulaq,
Zəngibasar, Gərnibasar, Vedibasar, Şərur, Sürməli, Dərəkənd, Saatlı,
Talın, Seyidli-Axsaxlı, Sərdarabad, Karpi, Abaran, Dərəçiçək, Göyçə.
İrəvan xanlığı 1747-1828-ci illərdə müstəqil dövlət kimi Azərbaycan
bə (1603-1612) nəticəsində İrəvan əyalətini geri ala bildi.
Səfəvilər 1723-1728-ci illər müharibəsi zamanı yenidən
İrəvan əyalətini osmanlılara güzəştə getməli oldu. Osmanlı
dövləti 1728-ci ildə də İrəvan əyalətində “müfəssəl dəftər”
tərtib etdi. İrəvan əyalətinin bu “müfəssəl dəftəri” də
əyalət haqqında ən mühüm mənbələrdəndir.
Səfəvilər dövlətinin zəiflədiyi şəraitdə böyük Azər
baycan sərkərdəsi Nadir xan Əfşarın mövqeyinin yüksəli
şi ilə İrəvan əyaləti osmanlılardan geri qaytarıldı. Osman
lı qoşunları 1735-ci ilin oktyabrında İrəvan qalasını tərk
etdilər. 1736-cı ildə Nadir xan Muğanda özünü şah
elan etdi. İrəvan bölgəsi Nadir şah Əfşar imperiyasının
tərkibinə daxil oldu.
1747-ci ilin iyununda Nadir şahın öldürülməsindən
sonra Azərbaycan torpaqlarında, o cümlədən İrəvanda
müstəqil dövlət qurumları - xanlıqlar yarandı.