4
Şirvanın tarixi-coğrafi ərazisi.
Şirvanın ərazisi, tarixən müəyyən dəyişikliklərə uğrasa da, onun
əsas hissəsi sabit olmuşdur. Şirvan tarixinin görkəmli tədqiqatçısı A. A. Bakıxanov “Gülüstani-
İrəm” əsərində (1841) Şirvanın ərazisindən bəhs edərək yazırdı: “Şirvan məmləkəti Səlyan,
Şəki, Bakı, Quba, Dərbənd, Təbərsəran, Kürə, Samur nahiyəsi və İlisunun aşağı bir qismindən
ibarətdir. Bunlar, ölkənin ən gözəl və ən geniş vilayətlərindəndir”. Bu baxışdan çıxış edərək,
həmin ərazinin müxtəlif tarixi dövrlərdəki vəziyyətini nəzərdən keçirək.
Arxeoloji dövrlər.
Bu ərazilər Azərbaycanın ən qədim yaşayış məskənlərindəndir. Bunların
içərisində nəinki Azərbaycan, eləcə də dünya tarixinin nadir incilərindən olan Qobustan xüsusi
yer tutur. Mezolit dövrünə (e. ə. XII – X minilliklər) aid olan Qobustan qayaüstü təsvirlər
(petroqliflər) və yaşayış məskənlərinin birgə mövcud olduğu unikal abidədir. Qobustanda digər
arxeoloji dövrlərə, o cümlədən tunc dövrünə aid tapıntılar da aşkar edilmişdir.
Əlverişli coğrafi ərazi və təbii şərait Şirvanın qədim ərazisində insanların sayının artmasına,
onların sosial-iqtisadi və siyasi cəhətdən təş
kilatlanmasına səbəb olmuşdur. Burada ya
şayış məskənlərinin geniş şəbəkəsi yaranmış,
tədricən kəndlə birgə, ilk şəhərlər də meydana
gəlməyə başlamışdır. Arxeoloji qazıntılar nə
ticəsində müəyyən edilmişdir ki, tarixi Şirvan
ərazisində sonralar böyük rol oynamış Qəbə
lə, Dərbənd, Bakı, Şamaxı və b. şəhərlər qədim
yaşayış məskənləri olmuşdur.
Arxeoloji tədqiqatlar Şirvanın zəngin mə
dəni irsə malik olduğunu aşkar etmişdir. Ən
qədim mədəniyyət nümunələri Qobustan və
Abşeronun digər yerlərində tapılmış qaya
üstü təsvirlərdir. Qobustan, ümumiyyətlə,
dünya miqyasında incəsənətin inkişafının
əsas dövrlərinin müəyyənləşdirilməsi baxı
mından da əhəmiyyətlidir. Burada dörd min
dən çox qayaüstü təsvir müəyyənləşdirilmiş
dir. Qobustan qayaüstü təsvirləri üç qrupa
Tarixi Ağsu şəhərinin xarabalıqları.
XVIII əsr.
Qayaüstü təsvirlər. Qobustan Dövlət Tarix və Bədii Qoruğu.
E. ə. XII
‒
X minillik.
Qadın fiquru.
İsmayıllı. Mollaisaqlı.
E. ə. III
‒
I əsrlər.