23
dür. Bu motivlər xalçada yalnız köməkçi element ola
raq daraqla yun darayan və ya körpəsi ilə əl-ələ tutmuş
qadın, yaxud ailə üzvlərinin tam birgə qrup kimi vahid
süjet şəklində toxunurlar.
Bir çox qədim “sumax” xovsuz xalçalarında isə hətta
insan süjetlərinin mücərrəd və ya yarımçıq bədən ha
lında təsvirinin də şahidi olmaq olar. Başsız bədən,
ayaq, qolların incə cizgilər şəklində və ya başın üçbu
caq və digər ətrafların çöpəbənzər formada toxunma
sı eramızdan əvvəllərə aid dulusçuluq məmulatları
üzərində olan ən primitiv insan təsvirlərinə çox ya
xındır. Qubanın “Pirəbədil” xalçası üzərində isə
oda sitayiş edən insan obrazının toxunması ənənəsi
əcdadlarımızın ilkin oda sitayiş etmə təsəvvürləri ilə
səsləşir.
Bəzi Quba xalçaları üzərində toxunduqları zoomorf
elementlərin özəl təsvir üslubu baxımından da baş
qalarından seçilirlər. Ördək, göyərçin, bir qayda ola
raq, real şəkildə toxunur. Lakin klassik “Qaraqaşlı”,
“Zeyvə” xalçalarında isə təsvir edilən əsas elementlər
quş təsvirlərinin stilizə edilmiş mücərrəd həndəsi for
mada olduğu aşkar müşahidə olunur.
“Qaraqaşlı” xalçasında iki paralel cərgədə toxunub
“sacayaq” adı ilə tanınan element uzun illər tədqi
qatçılar tərəfindən atəşpərəstlik dövründən günü
müzədək yadigar qalmış odla bağlı simvol kimi qəbul
edilirdi. Lakin bu naxış və onun çoxlu variantları mü
qayisəli şəkildə diqqətlə tədqiq edilərsə, “sacayaq”
motivinin təməlinin quş elementi üzərində qurulduğu
aşkar görünər. Təbii ki, bu motiv ilkin formasını çox
dan dəyişmişdir. Real təsvirdən abstrakt formaya keç
miş və xalça ustalarının fərdi yaradıcılığından asılı ola
raq müxtəlif bədii üslublarda toxunurlar. Baş hissəsi
Azərbaycan xalçaları / QUBA QRUPU
İpək tikmə. XVII əsr. Quba qrupu. Azərbaycan.
Şəxsi kolleksiyadan.
Yunun çırpılması. Quba.