Стр. 63 - Azərbaycan xalçaları

63
“چو خسرو دید ماه خرگهی را
مچنکرد از دل آن سرو سهی را”
(Xosrov Şirini gördü və onun ürəyində Şirinin
təsvirindən ibarət bir gülüstan yarandı).
“ز عشق اوکه یاری بود چاالک
زکرسی خواست افتادن سوی خاک”
(Qəsrində əyləşib gözü önündə cənnət
yarandı. Diriykən gedib cənnəti gördü).
“هبشتی دید در قصری نشسته
هبشتی وار در بر خلق بسته”
(Şirinin eşqindən ruhu dincəlmişdi, ürəyi o
qədər tox idi ki, istəyirdi ölsün).
“به عیاری ز جای خویش برجست
برابر دست خود بوسید و بنشست”
(Dayana bilməyib yerindən ayağa qalxdı,
gedib onun əllərindən öpdü, əyləşdi).
“زبان بگشاد با عذری دالویز
ز پرسشکرد بر شریین شکر ریز”
(Dil açdı gözəl-gözəl danışmağa, Şirindən
şirin-şirin suallarını soruşdu).
ز پرسشکرد بر شریین شکر ریز
سرت سبز و رخت سرخ و دلت شاد
(Şirinə dedi: “Sərv ağacı kimi elə ucalmısan, onun
kimi təravətlisən. Üzün qırmızı, ürəyin şaddır”).
جهان روشن به روی صبح خندت
فلک در سایه سرو بلندت
(Dünya nur kimi sənə gülür, göylər də
sənin kimi böyükdür).
ها ‌دمل را تازه کرد این خرمی
ها‌خجلکردی مرا از مردمی
(Bu şadlıq ürəyimi təravətləndirdi.
Səni görüncə utandım).